[FIC GOT7] In Love (JackJae) ft.MarkBam BNior [END]

      Story  :  In Love

                                                Part   :  000 [Intro]

                                                Cast  :  JackJae
                                                      :  MarkBam

                                                      :  BNior

                                          By    :  Twinsbams.

//นั่น... ยองแจ ใช่รึเปล่า?\\

เสียงตามสายจากเครื่องมือสื่อสารขนาดกะทัดรัดดังขึ้นทันทีที่กดรับ แม้ต้นสายจะไม่ใช่เจ้าของเครื่อง แต่ปลายสายก็พอจะรู้ว่าเพื่อเพื่อนแจ็คสันฮยองของตนแน่ ๆ

“ครับ ยองแจพูดครับ”

ปลายสายขานรับอย่างตั้งใจ ลองได้เพื่อนโทรมาตอนดึกระหว่างงานฉลองอย่างนี้ ฮยองตัวดีมีแววว่าเมาปลิ้นไม่เป็นท่าแน่ ๆ

//ฉันแจบอมนะ มารับไอ้แจ็คสันหน่อย เมาจนเลื้อยจะนอนที่สมาคมอยู่แล้ว\\

เพื่อนในสมาคมฟันดาบเอ่ยบอก ปกติหัวหน้าทีมไม่ใช่คนดื่มจัดขนาดนี้ แต่วันนี้ไม่รู้เป็นอะไร ซัดเอาซัดเอาอย่างกับจะอาบน้ำเมา มากกว่าจะเรียกว่าดื่ม

เพราะงานเพิ่งเริ่มได้ไม่นาน แม้จะเป็นเพียงงานสังสรรค์ต้อนรับทีมนักกีฬาฟันดาบที่จะมาแข่ง กีฬามหาวิทยาลัยโลกซึ่งครั้งนี้เกาหลีได้รับเกียรติเป็นเจ้าภาพ แต่หัวหน้าทีมมาเมาไม่ได้สติตั้งแต่งานเริ่มอย่างนี้ ตนซึ่งเป็นรองก็ต้องรักษาการแทน แล้วยังต้องรีบกำจัดไอ้หัวหน้าทีมขี้เมาให้ได้โดยไวอีก

“อ้อ!!! ครับ ๆ ผมจะรีบไปเดี๋ยวนี้ครับ”

ยองแจกระเด้งตัวขึ้นจากโซฟาตัวเขื่องกลางห้อง จัดการปิดเครื่องใช้ไฟฟ้าทั้งหมดอย่างรวดเร็วแม้ห้องนั้นจะไม่ใช่ของตัวเองก็ตาม คว้ากุญแจรถซึ่งไม่ใช่ของตัวเองอีกเช่นกัน แต่ก็เรียกได้ว่าใช้จนคุ้นมือก็ได้

เพราะวันนี้ต้องมาแสตนด์บาย รอรับเจ้าของห้องอย่างเป็นทางการนั่นแหละ เลยได้สิทธิพิเศษอย่างเต็มที่มาก ๆ ในการใช้บริการทั้งห้องชุดสุดหรูชั้นบนสุดของคอนโดฯ ระดับพรีเมี่ยมกลางกรุงโซล ทั้งรถที่ปกติแตะใช้ที่ไรก็เป็นได้ถูกบ่นจนหูชาแต่ก็ยังได้ใช้เป็นปกติจนคุ้นมือนั่นแหละ

。。。。

ไม่นาน ชเว ยองแจ คนขับรถจำเป็นก็มาถึงบริเวณด้านหลังสมาคมอย่างคุ้นเคย เหล่าเพื่อนพี่น้องในทีมก็จัดการพยุงหัวหน้าทีมขี้เมาขึ้นรถอย่างทุลักทุเล ยองแจโค้งขอบคุณเพื่อนร่วมทีมคนเมาเจ้าปัญหาเล็กน้อย ก็รีบออกรถเพราะ อิม แจบอม ส่งสัญญาณไล่มาแต่ไกล เป็นว่ารู้กัน... ไม่ควรให้ใครเจอแจ็คสันฮยองในสภาพนี้

“ยองจี!!! ทำไม?.... ทำไม?... ยองจี!!!”

เสียงคนเมาพึมพำงึมงำฟังไม่รู้เรื่อง เป็นระยะ ทางคนขับก็พยายามตั้งใจฟังแต่จนแล้วจนรอดก็ไม่รู้เรื่องอยู่ดีเลยตัดใจ บ่นเรื่องอะไรรอสร่างเดี๋ยวค่อยหลอกถามเอา อาจจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับทีมก็ได้

ยองแจใช้เวลาขับรถแค่ครู่เดียวก็มาถึงคอนโดฯ หรูของคนเมาแล้ว ก็อย่างว่านั่นแหละ คนรวยอะไรก็สะดวกสบายไปหมด อย่างตัวเองเนี้ยเรียกว่าฉลาดที่เลือกรักคนรวย ๆ อย่าง “หวัง แจ็คสัน” ถึงจะยังไม่สำเร็จก็เถอะ อย่างไรเสีย... ความพยายามตลอด 3 ปี ที่ผ่านมาของตนก็ใช่ว่าจะสูญเปล่า

“ฮยองลงมาได้แล้ว ไม่รู้จะดื่มไรนักหนา ตัวก็หนัก เห้อ!!!”

ปากคนตัวกลมก็บ่นไปอย่างนั้น แต่ทั้งมือทั้งตัวก็เฝ้าประคองฮยองให้เดินได้ในระดับที่เกือบจะปกติ จริง ๆ นาน ๆ ทีที่ฝ่ายนั้นจะดื่มหนักจนประคองสติไม่ได้ขนาดนี้ วันนี้ไม้รู้นึกครึ้มอะไรขึ้นมาเหมือนกัน มาร์คฮยองก็ติดอยู่ที่สมาคมกีฬาบาสเก็ตบอลเหมือนกัน แต่ทางนั้นมีแบมแบมคอยดูแลไม่ห่างหรอกเชื่อเถอะ

。。。。

//ฟรุ๊ฟ\\

เด็กหนุ่มตัวกลมทิ้งร่างคนเมาลงบนเตียงอย่างหมดแรง ถึงจะหรูแสนหรู ระบบลิฟต์จะไวว่องเวอร์ แต่เพราะห้องท่านพี่ทั้งใหญ่ทั้งลึก กว่าจะพยุงมาถึงก็เซไปเซมา ทั้งดึง ทั้งลาก ทั้งยื้อ กว่าจะมาถึงห้องนอนได้

“ยอง... ฉันรักเธอ... ยอง... ฉันรักเธอ...”

เสียงคนเมางึมงำในลำคอเป็นพัก ๆ ฝ่ายคนดูแลก็ง่วนอยู่กับการเตรียมอุปกรณ์เช็ดหน้าเช็ดตัวให้อยู่เลยไม่ทันได้ตั้งใจฟัง จนกระทั่งได้มานั่งข้างเตียงเตรียมเช็ดตัวให้นั่นแหละ ถึงได้มีโอกาสนั่งนิ่ง ๆ ฟังชัด ๆ

“ฉันรักเธอ...”

ทั้งสายตาที่ทอดมอง ทั้งฝ่ามือหยาบร้อนที่สัมผัสแก้มนิ่ม ดวงใจน้อย ๆ ที่เฝ้ารักเฝ้ามองมาเนิ่นนานก็สะท้านไหวไม่เป็นจังหวะ

ทุกอย่างดูเชื่องช้าอ้อยอิ่ง แต่สติรับรู้ของเด็กชายทีเพิ่งย่างเข้ารั้วมหาวิทยาลัยนั้น เตือนร่างเล็กให้ผลักไสอยู่แค่ชั่วครู่ก่อนจะยอมโอนอ่อนผ่อนตามความต้องการของผู้ชักนำในท้ายที่สุด

。。。。

เครื่องปรับอากาศราคาแพงในห้องยังคงทำหน้าที่ของมันอย่างเต็มที่ หากแต่ร่างทั้งสองที่กำลังขับเคี้ยวกันอย่างรุนแรงนั้น ทำให้อุณหภูมิภายในห้องพุงสูงขึ้นอย่างไม่น่าเชื่อ

ร่างเปลือยเปล่าของคนทั้งสองกอดรัดขยับเคลื่อนรุนแรงทุกจังหวะอย่างไม่มีใครยอมกัน คนหนึ่งอาจเพราะมีระดับน้ำเมาในเลือดอยู่ในปริมาณที่ยากต่อการควบคุมความต้องการของร่างกาย ส่วนอีกฝ่ายอาจเพราะหัวใจแสนรักจึงพยายามตอบรับทุกความต้องการนั้นอย่างเต็มความสามารถ แม้ครั้งนี้จะเป็นประสบการณ์ครั้งแรกของเจ้าตัวก็ตาม

“อ๊ะ... อ๊า... ฮยอง.... อือ... ผมรักฮยองครับ...”

ร่างเล็กข้างใต้กระซิบคำรักข้างหูฮยองที่เจ้าตัวเฝ้ารักเฝ้ารอมาตลอด 3 ปี ก่อนจะถูกร่างหนากว่าพลิกกายให้กลับไปอยู่ด้านบนแทน เมื่อทุกอย่างกลับเข้าสู่สภาวะปกติ

ยองแจยกยิ้มเล็กน้อย เมื่อได้มีโอกาสแอบอิงซบอกฟังเสียงหัวใจคนที่ตนรักเป็นครั้งแรก นิ้วกลมเรียวลูบวนบริเวณอกนั้นอย่างมีความสุข แม้อีกฝ่ายจะเมาจนแทบไม่ได้สติ แต่อย่างน้อย ๆ ฮยองก็รูว่าเป็น “ชเว ยองแจ”

“ฉันก็รักเธอ... ฮอ ยองจี!!! รักมากตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกัน”

ร่างหนาเจ้าของอกขาวเอ่ยออกมาอย่างผ่อนคลาย ดวงตาทั้งคู่ยังคงหลับสนิท ความทรมานที่เก็บกลั้นเอาไว้นั้นถูกเติมเต็มทั้งหมด ด้วยใครบางคนซึ่งเจ้าตัวเข้าใจว่าเป็นคนรักเก่า ซึ่งตนก็มั่นใจว่ายังรักอยู่

“...ฮอ ยองจี...”

ยองแจหยุดมือตัวเองเอาไว้เท่านั้น ร่างบางไม่รู้ว่าเรียกสติตัวเองกลับมาได้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้ว่าออกมาจากห้องนั้นได้อย่างไร แล้วก็ไม่รู้ว่าผ่านพ้นความรู้สึกที่แสนเลวร้านนั้นมาได้ด้วยสภาพไหน

กว่าเด็กน้อยจะกลับมาถึงบ้านก็ย่างเข้าช่วงเช้าของอีกคน ยองแจไม่สนใจเรื่องอะไรทั้งนั้น เจ้าตัวเลือกหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความหาเพื่อนรักร่วมคณะ รวมไปถึงรุ่นพี่หัวหน้าวงว่าไม่สบาย แล้วก็ปิดมันลง ก่อนจะหลับไปทั้งน้ำตาที่ยังคงไม่เหือดแห้ง

To be con…

มาลงให้ถึงตอนล่าสุดนะคะ...
เรื่องนี้ยังไม่จบค่ะ ๕๕๕
ช้อนเร่งมืออยู่ แอบหมกมุ่นกับ ช็อตฟิคอีกเรื่องอยู่พอสมควร
เรื่องนี้ก็จะค่อย ๆ ปั่นค่ะ... น่าจะอยู่ที่ อาทิตย์ละตอน

อิอิ...

สนุกกับฟิคนะคะ

Twinsbams

O W E N TM.